Ένα διαχρονικό πρόβλημα
Η 11η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παχυσαρκίας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), ως παχυσαρκία ορίζεται η υπερβολική συσσώρευση λίπους που παρουσιάζει κίνδυνο για την υγεία.
Πολλές είναι οι παθολογικές καταστάσεις που συνδέονται με αυτήν, όπως η υπέρταση, οι δυσλιπιδαιμίες, ο σακχαρώδης διαβήτης και τα καρδιαγγειακά προβλήματα.
Ο αριθμός των παιδιών και εφήβων (5-19) που χαρακτηρίζονται παχύσαρκα έχει δεκαπλασιαστεί τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, σύμφωνα με τη μεγάλη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Lancet.
Σύμφωνα με την έρευνα, η οποία έγινε σε συνεργασία με τον ΠΟΥ, μέχρι το 2022 θα είναι περισσότερα τα παιδιά και οι έφηβοι που θα πάσχουν από παχυσαρκία από αυτά που θα είναι λιποβαρή.
Οσον αφορά την Ελλάδα, κατέχουμε την πρωτιά στην Ευρώπη στα παχύσαρκα αγόρια ηλικίας 5-19 ετών.
Σύμφωνα με τα προγνωστικά του ΠΟΥ, το μέλλον δεν προβλέπεται ευοίωνο. Το 2020 το 32% των ενήλικων ανδρών και το 30% των γυναικών θα είναι παχύσαρκοι, ενώ το 2030 τα νούμερα αυτά θα αυξηθούν σε 44% και 40%, αντίστοιχα.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Πολύ εύλογα θα ρωτήσει κάποιος ποιοι είναι οι λόγοι της αύξησης της παχυσαρκίας σε εθνική, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα.
Η απάντηση δεν κρύβει κάποιο μυστικό και ούτε είναι δύσκολη. Οι λόγοι είναι απλοί: υπερκατανάλωση θερμίδων και μειωμένη φυσική δραστηριότητα.
Η διατροφή του ανθρώπου έχει αλλάξει τις τελευταίες δεκαετίες. Η αύξηση της κατανάλωσης λίπους και ζάχαρης έχει προκαλέσει αντίστοιχα μεγάλη αύξηση στις ημερήσιες θερμίδες πρόσληψης.
Τα επεξεργασμένα και τυποποιημένα τρόφιμα έχουν αλλάξει τον τρόπο διατροφής μας προς το χειρότερο.
Συνδυαστικά έχει μειωθεί η φυσική δραστηριότητα. Στις χώρες με αυξημένα ποσοστά παχυσαρκίας, όπως η Ελλάδα, έχει μειωθεί κατά πολύ η φυσική δραστηριότητα στη δουλειά μέσω της μηχανοποίησής της.
Συγχρόνως, το παιχνίδι για τα παιδιά και τους εφήβους έχει γίνει κατά βάση ψηφιακό. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία του 2008 του ΠΟΥ, το 46,6% του πληθυσμού ηλικίας 15 ετών και άνω ασκείται ελάχιστα έως καθόλου.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Και πάλι η απάντηση είναι απλή. Πρέπει να υπάρξει μια διατροφική πολιτική που να προωθήσει μια σωστή διατροφική παιδεία. Αυτό επιβάλλεται να γίνει στα σχολεία για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της παιδικής παχυσαρκίας.
Η προώθηση της μεσογειακής διατροφής σε εθνικό επίπεδο θα είναι ένα μεγάλο βήμα για την αλλαγή των εσφαλμένων διατροφικών συνηθειών.
Συγχρόνως, οφείλουμε να δώσουμε μεγάλο ρόλο στην ανάγκη για άσκηση και φυσική δραστηριότητα. Εντός και εκτός σχολείου.
Είναι απαραίτητη η δημιουργία χώρων μαζικής εκγύμνασης που θα είναι ελεύθεροι και ανοιχτοί για όλους. Πρέπει η άσκηση να γίνει μέρος της καθημερινότητας του κόσμου και αυτό απαιτεί τις απαραίτητες δομές.
Θα κλείσω δηλώνοντας ότι προσωπικά δεν μου αρέσει ο θεσμός των παγκόσμιων ημερών κατά τις οποίες θυμόμαστε κάτι. Και αυτό γιατί χάνουμε την ουσία και τη σημασία.
Η παχυσαρκία είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί τώρα και κάθε μέρα. Δεν πρέπει να τη θυμόμαστε εθιμοτυπικά μία φορά τον χρόνο.
Αποτελεί επιδημία και οφείλουμε να την αντιμετωπίσουμε με την αντίστοιχη σοβαρότητα.
